Δύο λογής πράγματα

                                                     

Η ατυχία εδώ και καιρό με συνοδεύει αλλά τα παρακάτω δυο περιστατικά χαίρουν τύχης ισάξιας με Τζόκερ, αλλά και κάποιας προσωπικής επαλήθευσης. 

Τα Χριστούγεννα με ένα μαγικό τρόπο κερδίσαμε (το αγόρι μου και εγώ) ένα ταξίδι στα Ζαγοροχώρια. Ούσα επιφυλακτική στην αρχή δεν ενθουσιάστηκα καθόλου. Όσο πλησίαζε ο καιρός άρχισα να το πιστεύω. Θα ήθελα να έχω 40 μάτια να κοιτάζουν παντού και μην χάνουν τίποτα. Το τοπίο ονειρικό, γραφικό, ανεπιτήδευτο, έπιανα τον εαυτό μου να χάσκει με το στόμα ανοιχτό. Ήταν 5 υπέροχες μέρες γεμάτες γέλιο και απίστευτες αναμνήσεις με κερασάκι την απογευματινή ιππασία. 

Όσο για το δεύτερο, κατάφερα επιτέλους μετά από 8 χρόνια να πάρω το πτυχίο μου. Το φέραμε απο 'δω, μας πίεσαν λίγο απ' εκεί, κάναμε τα πάντα την τελευταία στιγμή και τελικά πληρώσαμε 12 ευρώ για την περγαμηνή. Πριν ήμουν μία "χρωστάω ένα μάθημα" εν τη γενεσει δημοσιογράφος με στυλιστικές και σοπαχόλικ ροπές. Με ξέχειλη περηφάνια πλέον είμαι μια πτυχιούχος άνεργη δημοσιογράφος με στυλιστικές και σοπαχόλικ ροπές. Δεν διαφέρουν και πολύ μεταξύ τους.

Η κυκλοθυμία του Γδάρτη

Μπήκε ο Μάρτιος, μπήκε θεωρητικά η άνοιξη και θεωρητικά πάλι θα έπρεπε ο καιρός να ήταν πιο ζεστός. Αλλά ο άτιμος είναι κακός παλουκοκάφτης, ο μάρτης στο καρπό μου απλώς με κοροϊδεύει και ακόμη έχει παγωνιά. Για ένα καφέ ήθελα να πάω, ο ήλιος με ξεγέλασε, και περπατούσα ψάχνοντάς τον σαν τα ηλιοτρόπια απο πεζοδρόμιο σε δρόμο, στο μαγαζί έκατσα στρατηγικά ώστε η μικρή του ένταση να με περιβάλλει με θαλπωρή αλλά και πάλι τσουτσούρωσα. Το σαββατοκύριακο με μια κίνηση ανορθόδοξη άρπαξα την γούνα της μαμάς και καλωσόρισα ξανά τον χειμώνα. Καλά ξεκουμπίδια όμως και σύντομα.